Serwis używa cookies. Wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.Zapoznaj się z polityką cookies. x

PR 15.04.2021

30.04.2021

"Agnieszka Bartnicka, Alicja Dzierżawska                                                                      

Nasi załoganci dzień rozpoczynali w znakomitych humorach. Wynikać to mogło tylko z jednego: z pełnych brzuchów i wytańczonych wczoraj na parkiecie nóg. Co więcej, niektórzy dzielniejsi śmiałkowie podjęli się kolejnego wyzwania, czyli dokończenia pozostałych po uczcie frykasów. 

Na banderze poznaliśmy szczegóły nowej potyczki wachtowej, czyli konkursu, któremu nie oparłby się żaden włoski inżynier - na najwytrzymalszy makaronowy most. Do dyspozycji mieliśmy jedynie paczkę spaghetti i rolkę taśmy klejącej, co tylko wzmocniło twórczą inwencję załogantów. Z ich warsztatów wyszły prawdziwe dzieła sztuki (oraz pałka). Niepozorny wygląd pałki zrobionej przez wachtę I nie zdradzał jej potencjału. Tymczasem to właśnie ona bezkonkurencyjnie podołała zadaniu, utrzymując zawrotny ciężar 11 i pół szklanek wody. 

Również rano ogłoszona została decyzja pani Kapitan: opuszczamy Azory. Przez następne parę godzin statek wydawał się opustoszały, gdyż każdy chciał jeszcze zadzwonić do rodziny i przyjaciół przed przelotem do Szczecina. Kres rozmowom z lądem położyło zaprowiantowanie. Utrzymując najwyższy rygor sanitarny, odebraliśmy zapasy, w tym, ku wielkiej uciesze załogi, tony nutelli. Na tym przygotowania do wypłynięcia się nie skończyły: należało ustawić reje pod dobrym kątem do wiatru, przygotować cumy do oddania i wykonać wiele pomniejszych zadań. W nagrodę kambuz zrobił pyszną kolację, której koniec zwieńczył alarm do żagli z wymownym tekstem pani Kapitan „ Wiecie, co robićJ”.

Każdy zatem przyjął ustaloną wcześniej pozycję i wykonał najlepiej swoje zadanie. Dzięki tej organizacji wypłynięcie poszło nam nad wyraz sprawnie, a żagle złapały wiatr po wyjrzeniu za główki portu. Nasi niemieccy przyjaciele pożegnali nas radośnie z kei, życząc nam szczęśliwej podróży. Pomimo tak krótkiego postoju nikt nie zdradzał sygnałów zniechęcenia. Z entuzjazmem patrzyliśmy na dalszy ciąg naszej morskiej przeprawy."